Saturday, November 5, 2011
Saterdag 5 November
Dis weer konferensie die hele oggend en Thinus praat 10:20 in saal 9c. Dit gaan heel goed, sy werk is heel anders as die ander navorsing omdat hy die velde kombineer. Ek dink werklik daar is 'n unieke geleentheid om iets in Accounting Ontology te doen. Sy voorlegging en die ontologie is by https://sites.google.com/site/ontologyprojects/accounting.
Vrydag, 4 November 2011 - IAAEr kongres
Ons konferensie die hele dag. Ons begin 8:30 en hou 18:40 op, en daarna het ons die dinee wat 20:30 begin. Hierdie Italianers met hulle vreeslike laat-eet-tye. Sien IAAER se website by http://www.accountingrenaissance.org/en/index.html.
Die konferensie is heel anders as waaraan ek gewoond is, almal dra pakke en dasse na die sessies toe! By ons kongresse is alles heel informeel, selfs die sprekers dra selde dasse en meestal jeans, glad nie pakke nie. Ek verstaan nie veel nie, dis bietjie uit m liga, en week maar net so in die accounting vibe.
Dis lekker trietsig in Venisie, dit reen heeldag en dis koud!
Die ete is by 'n pragtige hote, hotel Bon Vecchiati, naby die Rialtobrug en ons is glad nie reg aangetrek nie. Ons moet stap soontoe. Dis vreeslik fancy en ons het nie sulke lang jasse en fensie klere saamgebring wat warm genoeg is nie. Ek sit aan tafel langs drie Italiaanse godinne en voel vreeslik vaal, kort en rond. Ons kom baie laat eers weer in die hotel na die terugstap.
Die konferensie is heel anders as waaraan ek gewoond is, almal dra pakke en dasse na die sessies toe! By ons kongresse is alles heel informeel, selfs die sprekers dra selde dasse en meestal jeans, glad nie pakke nie. Ek verstaan nie veel nie, dis bietjie uit m liga, en week maar net so in die accounting vibe.
Dis lekker trietsig in Venisie, dit reen heeldag en dis koud!
Die ete is by 'n pragtige hote, hotel Bon Vecchiati, naby die Rialtobrug en ons is glad nie reg aangetrek nie. Ons moet stap soontoe. Dis vreeslik fancy en ons het nie sulke lang jasse en fensie klere saamgebring wat warm genoeg is nie. Ek sit aan tafel langs drie Italiaanse godinne en voel vreeslik vaal, kort en rond. Ons kom baie laat eers weer in die hotel na die terugstap.
Friday, November 4, 2011
3 November, Venisie
Wat 'n lekker verassing! Die kongres begin vandag, maar op die finale program is dit net allerhande vergaderings en dinge, so ons het die dag af. Ons werk eers mooi uit waar die kongres is (dis belangrik gegee Venisie se paadjies) en daarna sorteer ons bietjie werk en die powerpoint voorlegging uit. Toe vaar ons die strate in.
Dis al laterig toe ons die pad aandurf, maar ons besluit ons stap langpad om San Marco toe. Die groot ding van hierdie plek is die straatjies en die stegies, die kanale en bruggies, en die duisende klein winkeltjies. Ons moet vir almal tuis geskenke koop wat geen triviale taak is nie! Als is regtig duur, maar als is so mooi! Thinus het vir hom 'n regte Gandalfpyp gekoop.
Toe ons uiteindelik na 'n lang gedrentel op San Marco kom, is die weer lieflik! Gelukkig is die son uit en kan ons die goue mosaieke op San Marco en die San Marco katedraal in die son sien. Laas het ons so natgereen, ons was in kniediep water op die San Marco plein. Ons is toe weer in die St Mark's Basilica in, ek geniet altyd hierdie ou kerk. Dis so donker maar het al die ongelooflike goue mosaieke en marmervloere. Ons het selfs weer E2 elk betaal om die Pala d'Oro weer te sien, alles net goud en edelgesteentes.
Ons het toe nog bietjie rondgedrentel op die plein, het die Bridge of Sighs gaan soek wat onder restourasie is, en toe begin terug drentel deur die straatjies en winkeltjies. Ek het gelukkig weer ons Bruschetta-plekkie gekry wat nou E8!! vra vir 'n skyfie Bruschetta. Elke keer is hul duurder! Ons het E12 betaal vir 'n piepklein botteltjie Proseco en 'n skyfie Bruschetta wat ons gedeel het, en mens staan en eet!
Langs die pad het ons ingeval in 'n Pizza restaurant waar ons vir die mense kon kyk en Thinus sy Gandalfpyp ingewy het. Toe is ons terug hotel toe zig-zag deur die strate, oor die kanale en by al die winkeltjies in. Ek gaan nog vir my 'n handsak koop as ek net verby die prys kan kom!
Dis al laterig toe ons die pad aandurf, maar ons besluit ons stap langpad om San Marco toe. Die groot ding van hierdie plek is die straatjies en die stegies, die kanale en bruggies, en die duisende klein winkeltjies. Ons moet vir almal tuis geskenke koop wat geen triviale taak is nie! Als is regtig duur, maar als is so mooi! Thinus het vir hom 'n regte Gandalfpyp gekoop.
Toe ons uiteindelik na 'n lang gedrentel op San Marco kom, is die weer lieflik! Gelukkig is die son uit en kan ons die goue mosaieke op San Marco en die San Marco katedraal in die son sien. Laas het ons so natgereen, ons was in kniediep water op die San Marco plein. Ons is toe weer in die St Mark's Basilica in, ek geniet altyd hierdie ou kerk. Dis so donker maar het al die ongelooflike goue mosaieke en marmervloere. Ons het selfs weer E2 elk betaal om die Pala d'Oro weer te sien, alles net goud en edelgesteentes.
Ons het toe nog bietjie rondgedrentel op die plein, het die Bridge of Sighs gaan soek wat onder restourasie is, en toe begin terug drentel deur die straatjies en winkeltjies. Ek het gelukkig weer ons Bruschetta-plekkie gekry wat nou E8!! vra vir 'n skyfie Bruschetta. Elke keer is hul duurder! Ons het E12 betaal vir 'n piepklein botteltjie Proseco en 'n skyfie Bruschetta wat ons gedeel het, en mens staan en eet!
Langs die pad het ons ingeval in 'n Pizza restaurant waar ons vir die mense kon kyk en Thinus sy Gandalfpyp ingewy het. Toe is ons terug hotel toe zig-zag deur die strate, oor die kanale en by al die winkeltjies in. Ek gaan nog vir my 'n handsak koop as ek net verby die prys kan kom!
2 November, Venisie
Ons ry 6:30 om betyds op Heathrow te wees. Ek is so dankbaar dat Sarel ons gaan aflaai, dit is darem net bietjie makliker as treine en moltreine met mens se bagasie. Lindi hou die dag skool so dit is 'n besige dag vir die London-Hiemstras.
Die vlug Marco-Polo toe verloop sonder voorval. Daar is 'n sitplek lang Thinus oop wat dit altyd bietjie lekkerder maak as mens vlieg. Die BA sitplekkies is maar klein.
Op Marco Polo kry ons ons bagasie en werk toe uit om met die bus tot in Venisie (eiland) te kom. Daar gekom moet ons die hotel kry wat nie so eenvoudig is nie. Die GPS-tanie help nie veel nie want sy vat ons met die agterstraatjies langs wat mens vinnig laat verdwaal. En ons sleep ons tasse, meer as 'n km ver. Toe ons oor een van die brue moet gaan, gryp twee Italianers ons tasse en help ons dra, net om aan die anderkant E20 elk te vra!! Belaglik! Ons se^ toe maar vir hulle om die tasse terug te dra maar onder luide protes boelie hulle toe wraggies E10 uit ons uit. Dis R111! Ek besluit daar en dan as 'n Italianer weer my tas wil dra begin ek luidkeels gil.
Ons hotel is Ca' Fontanea, en ons bly letterlik in die solder. Ons moet heeltyd ons nekke buig om nie ons koppe te stamp nie. maar ons het 'n stoepie of balkonnetjie wat op die dak uitloop. Na ons uitgepak het, dog ons ons le^ net bietjie maar raak altwee aan die slaap. Wat 'n waste! Slaap in Venisie! Ek probeer toe bietjie regmaak aan al die werk wat ek verloor het en vroegaand is ons toe straat in om plek te kry om te eet. Ons is meer in die nie-toeriste gedeelte van Venisie en die winkeltjies en straatmark is baie interessant. Ons werk toe maar net 'n Pizza elk deur en is terug hotel toe. Ons is gelukkig baie naby die universiteit waar die kongres is.
Die vlug Marco-Polo toe verloop sonder voorval. Daar is 'n sitplek lang Thinus oop wat dit altyd bietjie lekkerder maak as mens vlieg. Die BA sitplekkies is maar klein.
Op Marco Polo kry ons ons bagasie en werk toe uit om met die bus tot in Venisie (eiland) te kom. Daar gekom moet ons die hotel kry wat nie so eenvoudig is nie. Die GPS-tanie help nie veel nie want sy vat ons met die agterstraatjies langs wat mens vinnig laat verdwaal. En ons sleep ons tasse, meer as 'n km ver. Toe ons oor een van die brue moet gaan, gryp twee Italianers ons tasse en help ons dra, net om aan die anderkant E20 elk te vra!! Belaglik! Ons se^ toe maar vir hulle om die tasse terug te dra maar onder luide protes boelie hulle toe wraggies E10 uit ons uit. Dis R111! Ek besluit daar en dan as 'n Italianer weer my tas wil dra begin ek luidkeels gil.
Ons hotel is Ca' Fontanea, en ons bly letterlik in die solder. Ons moet heeltyd ons nekke buig om nie ons koppe te stamp nie. maar ons het 'n stoepie of balkonnetjie wat op die dak uitloop. Na ons uitgepak het, dog ons ons le^ net bietjie maar raak altwee aan die slaap. Wat 'n waste! Slaap in Venisie! Ek probeer toe bietjie regmaak aan al die werk wat ek verloor het en vroegaand is ons toe straat in om plek te kry om te eet. Ons is meer in die nie-toeriste gedeelte van Venisie en die winkeltjies en straatmark is baie interessant. Ons werk toe maar net 'n Pizza elk deur en is terug hotel toe. Ons is gelukkig baie naby die universiteit waar die kongres is.
1 November, Londonbesoeke
Ons is vroeg weg om ons twee besoeke te gaan doen. Dit was weer 'n trein en moltreintog van formaat, maar darem hiedie keer sonder bagasie. Ons eerste besoek is aan Allison McManus. Sy is 'Technical Manager' van die Conceptual Framework Poject van die International Accounting Standards Board (IASB), 30 Cannon Street, London. Thinus het aan haar verduidelik wat ons doen en teen die einde was sy ergtig geinteresseerd. Die konsepsuele raamwerk projek het nie baie prioriteit tans nie, maar sy is nou bewus van die werk wat ons doen en het toekomstige samewerking beloof indien moontlik. Mens kan nie meer vra van so 'n kort besoek nie.
230 Cannon Street is regby St Pauls, maar ons het net 2 ure om by ons tweede besoek uit te kom, en ons moet weer moltrein en trein Egham toe. Die 2e besoek is aan Professor Jeffrey Unerman, Professor of Accounting and Corporate Accountability, Head of the School of Management, Royal Holloway, University of London, Egham. Thinus het meer met hom gesels oor of sy projek 'n PhD scope het, en hy was op die ou einde baie positief en het 'n klomp waardevolle verwysings gegee. Hy het ons op 'n vinnige toer van die universiteitsgeboue geneem, die Egham kampus het 'n ongelooflike mooi ou gebou. Ons het toe 'n taxi terug geneem na Sarel hulle toe. Die universiteit is so 11myl van hulle af en die taxi het ons 37pond gekos! Dis nou R13 teen die pond!
By die huis gekom moet Lindi vir AD gaan haal en laai sy ons af by die Buttons perdewinkeltjie. Ek dink dit is die winkel by hierdie link. Die plekkie is soo vol, mens kan jou nie roer nie, en in die warboel begin ek toe perdryboots aanpas. Die tannie is so entoesiasties, sy verdwyn kort-kort in die solder in en kom met hope bokse boots uit. Lindi is toe al terug, maar sy pas en pas en als is te groot, te klein, te lank of te nou. Net toe ek besluit ons kan nie langer tyd spandeer nie, kom sy met die perfekte paar boots daaruit en ek besluit dadelik ek koop hulle - vreeslik impulsief - maar daar het my beursie by die huis agtergebly nadat Thinus die taxi betaal het.
10 uit 10 vir Lindi se geduld. Dankie Lindi! Sy het my wraggies huistoe en weer terug winkeltjie toe geneem, ek het my boots betaal, hulle die res van die dag gedra en die hele nag slapeloos rondgerol or my spandabelrigheid.
Gelukkig kon Lindi ons toe ook hul nuwe huis wys. Hulle teken kontrak 12 November en begin dan intrek. Ek kon net deur die venster loer maar kan sien dit gaan 'n lekker leefhuis wees, en dis die regte ding vir die seuns se (baie goeie) hoerskool wat dan stapafstand is.
230 Cannon Street is regby St Pauls, maar ons het net 2 ure om by ons tweede besoek uit te kom, en ons moet weer moltrein en trein Egham toe. Die 2e besoek is aan Professor Jeffrey Unerman, Professor of Accounting and Corporate Accountability, Head of the School of Management, Royal Holloway, University of London, Egham. Thinus het meer met hom gesels oor of sy projek 'n PhD scope het, en hy was op die ou einde baie positief en het 'n klomp waardevolle verwysings gegee. Hy het ons op 'n vinnige toer van die universiteitsgeboue geneem, die Egham kampus het 'n ongelooflike mooi ou gebou. Ons het toe 'n taxi terug geneem na Sarel hulle toe. Die universiteit is so 11myl van hulle af en die taxi het ons 37pond gekos! Dis nou R13 teen die pond!
By die huis gekom moet Lindi vir AD gaan haal en laai sy ons af by die Buttons perdewinkeltjie. Ek dink dit is die winkel by hierdie link. Die plekkie is soo vol, mens kan jou nie roer nie, en in die warboel begin ek toe perdryboots aanpas. Die tannie is so entoesiasties, sy verdwyn kort-kort in die solder in en kom met hope bokse boots uit. Lindi is toe al terug, maar sy pas en pas en als is te groot, te klein, te lank of te nou. Net toe ek besluit ons kan nie langer tyd spandeer nie, kom sy met die perfekte paar boots daaruit en ek besluit dadelik ek koop hulle - vreeslik impulsief - maar daar het my beursie by die huis agtergebly nadat Thinus die taxi betaal het.
10 uit 10 vir Lindi se geduld. Dankie Lindi! Sy het my wraggies huistoe en weer terug winkeltjie toe geneem, ek het my boots betaal, hulle die res van die dag gedra en die hele nag slapeloos rondgerol or my spandabelrigheid.
Gelukkig kon Lindi ons toe ook hul nuwe huis wys. Hulle teken kontrak 12 November en begin dan intrek. Ek kon net deur die venster loer maar kan sien dit gaan 'n lekker leefhuis wees, en dis die regte ding vir die seuns se (baie goeie) hoerskool wat dan stapafstand is.
Maandag, 31 Oktober, London, Winchester en Halloween
Ons staan Maandag op ons tyd op en sorteer bietjie wasgoed uit. Ons franse hotel het so na rook geruik dat alles uit ons tasse muf is.
Die skole begin weer vir die London-kinders en Sarel en Lindi moet hul organisasie ook inbeplan. Ek sukkel met my rekenaar en het 'n klomp werk om af te handel. Ons moet nog voorberei vir Thinus se afsprake die volgende dag.
Sarel het verlof om ons rond te neem en bietjie te kuier. Hoe spesiaal is dit nou nie! Die plan was aanvanklik om bietjie te gaan rondloop of fietsry in Windsor maar die weer is baie trietsig. Later die oggend neem Sarel-hulle ons toe Winchester toe. Dit is blykbaar een die beste plekke in die UK om te bly. Die dorpie is pragtig en die Winchester Cathedral is 'n absolute hoogtepunt. Een van die konings wat daar begrawe is, is Egbert. Die katedraal dateer uit die 800s, dis net ongelooflik hoe oud hierdie geboue is. Die katedraal het baie gedenkplate en vermeldings van die boereoorlog binne in. Ek is altyd half oorbluf en ontsteld na besoeke aan sulke geboue en kerke. In die eerste plek is dit net verstommend hoeveel eeue se geskiedenis en stories daar in sulke ou geboue is, maar aan die ander kant beklemtoon dit so mens se eie nietigheid en hoe vinnig mens se ou lewetjie in die niet verdwyn.
Middagete is in 'n 1000 jaar oue pub waar ons regte 'Pie and Gravy with a Draft' eet. Heerlik! Toe moet ons jaag sodat Lindi die kinders kan oplaai na skool.
Die aand is dit Halloween. Lindi maak die huis se voordeur op en ons almal moet aanrek, en en sy soos grootmens heksies (of soos sy lekker misspel - geksies). Bastie is onder protes in sy Spinebob-pakkie, Sybren en AD het die vreeslikste maskers op en toe vaar ons die strate in. Dit het Batie net 'n kort rukkie geneem om agter te kom jy klop aan die deure en kry lekkers, en daarna was dit die lekkerste dag ooit met gille en huppels van plesier. Sy arm het later seer geword van reguit-arm die lekkers dra, mar daar was geen keer nie!
Ons sorteer verder die aand maar net ons dinge uit en ek is dankbaar vir 'n bietjie meer rustigheid.
Die skole begin weer vir die London-kinders en Sarel en Lindi moet hul organisasie ook inbeplan. Ek sukkel met my rekenaar en het 'n klomp werk om af te handel. Ons moet nog voorberei vir Thinus se afsprake die volgende dag.
Sarel het verlof om ons rond te neem en bietjie te kuier. Hoe spesiaal is dit nou nie! Die plan was aanvanklik om bietjie te gaan rondloop of fietsry in Windsor maar die weer is baie trietsig. Later die oggend neem Sarel-hulle ons toe Winchester toe. Dit is blykbaar een die beste plekke in die UK om te bly. Die dorpie is pragtig en die Winchester Cathedral is 'n absolute hoogtepunt. Een van die konings wat daar begrawe is, is Egbert. Die katedraal dateer uit die 800s, dis net ongelooflik hoe oud hierdie geboue is. Die katedraal het baie gedenkplate en vermeldings van die boereoorlog binne in. Ek is altyd half oorbluf en ontsteld na besoeke aan sulke geboue en kerke. In die eerste plek is dit net verstommend hoeveel eeue se geskiedenis en stories daar in sulke ou geboue is, maar aan die ander kant beklemtoon dit so mens se eie nietigheid en hoe vinnig mens se ou lewetjie in die niet verdwyn.
Middagete is in 'n 1000 jaar oue pub waar ons regte 'Pie and Gravy with a Draft' eet. Heerlik! Toe moet ons jaag sodat Lindi die kinders kan oplaai na skool.
 |
| Bastie en Geksie |
Ons sorteer verder die aand maar net ons dinge uit en ek is dankbaar vir 'n bietjie meer rustigheid.
Sondag, 30 Oktober, London
Ons trein vertrek 10:15 van Paris-Nord af. Ons ry met die Eurostar en dit kos fyn beplanning om ons betyds op die stasie te kry. Die grootste deurmekaarspul is die feit dat daylight-saving inskop in beide Frankryk en Engeland. Ons stel toe horlosies, selfone en vra ontvangs om ons wakker te bel, maar iewers kry ons dit nog steeds reg om alles deurmekaar te he en het ek op die ou einde net 15min om klaar te pak ipv die 1 uur en 15 min (ek was te lui om te pak die vorige aand). Met net 10min vir ontbyt eet ons gou iets en hol busstasie toe met ons hele pakkaas, net om die die bus te mis en agter te kom die busskedule is anders op Sondae en ons het 40min ipv 10 tussen die busse.
Ongelukkig mis ons die die eerste trein ook, maar gelukkig het ons nog steeds genoeg tyd ingebou dat ons 20 min voor inkloktyd by die stasie aankom. Ek is flou gestress. Daar is dit toe nog paspoortbeheer en ons arme Suid Afrikaners word weer behoorlik ondersoek en ondervra. Daai groen paspoortjie is deesdae 'n slegte ding.
Die treinrit is pragtig en eintlik baie vinnig en na bietjie meer as 2 ure is ons by St Pancras in London. Ons wen nog 'n uur ook! Ons het met Adriaan-hulle gereel om ons by Waterloo te kry 12:00 en ons moet toe met ons tasse uitsorteer hoe om by Waterloo op die moltrein te kom. Was nogal 'n storie, ons moes 2x oorklim met die pakkaas en dis trappe op en trappe af.
By Waterloo sms Adriaan dat hulle by die 'groot wiel' is, maar waar ons uitkom uit die stasie uit, is daar g'n wiel nie. Soos Murphy dit wil he is ons toe heeltemal aan die verkeerde kant en moet ons om die blok. Gelukkig is daar so 'n opskure 'grafiti allowed' tonnel waardeur ons aan die anderkant kan kom. Teen die tyd swik my knietjies al van die tasse, en wil my lyf nie meer sleep nie, maar gelukkig is Adriaan-hulle toe darem baie naby en na Ancil die taxis afgeweer het wat haar van hul staanplekke afjaag, laai ons die tjorrie vol en vat die pad na Sarel hulle toe.
Ons het heerlik gekuier. Lindi het heerlike vark gebak. Sarel en Adriaan het allerhande wyshede oor fietsry kwytgeraak en dit was net een groot vreugde dat ons almal so saam kon wees.
Ongelukkig mis ons die die eerste trein ook, maar gelukkig het ons nog steeds genoeg tyd ingebou dat ons 20 min voor inkloktyd by die stasie aankom. Ek is flou gestress. Daar is dit toe nog paspoortbeheer en ons arme Suid Afrikaners word weer behoorlik ondersoek en ondervra. Daai groen paspoortjie is deesdae 'n slegte ding.
Die treinrit is pragtig en eintlik baie vinnig en na bietjie meer as 2 ure is ons by St Pancras in London. Ons wen nog 'n uur ook! Ons het met Adriaan-hulle gereel om ons by Waterloo te kry 12:00 en ons moet toe met ons tasse uitsorteer hoe om by Waterloo op die moltrein te kom. Was nogal 'n storie, ons moes 2x oorklim met die pakkaas en dis trappe op en trappe af.
By Waterloo sms Adriaan dat hulle by die 'groot wiel' is, maar waar ons uitkom uit die stasie uit, is daar g'n wiel nie. Soos Murphy dit wil he is ons toe heeltemal aan die verkeerde kant en moet ons om die blok. Gelukkig is daar so 'n opskure 'grafiti allowed' tonnel waardeur ons aan die anderkant kan kom. Teen die tyd swik my knietjies al van die tasse, en wil my lyf nie meer sleep nie, maar gelukkig is Adriaan-hulle toe darem baie naby en na Ancil die taxis afgeweer het wat haar van hul staanplekke afjaag, laai ons die tjorrie vol en vat die pad na Sarel hulle toe.
Ons het heerlik gekuier. Lindi het heerlike vark gebak. Sarel en Adriaan het allerhande wyshede oor fietsry kwytgeraak en dit was net een groot vreugde dat ons almal so saam kon wees.
Saterdag, 29 Oktober
Die konferensie het nog een sessie gehad en daarna 'n afsluiting. Ons is in Parys toe.
Na baie beplanning het ons besluit om eers Sacre Coeur toe te gaan. Teen hierdie tyd is ons die moltreine al gewoond en ten spyte daarvan dat ons 3x moet oorklim, kom ons maklik reg.
Reg by die stasie (Abesses) waar ons afklim, is die pragtigste kerkie - Église Saint-Jean-de-Montmartre. Ons is net van voor af beindruk oor die ongelooflike en ou geskiedenis van Europa. Die kerkie is nie eers iewers op die 'map' nie, maar as mens hom in SA kon sit, sou dit 'n ongelooflike besieningswaardigheid gewees het.
Ons is mal oor Montmarte. Daar is baie mense, maar die plek is pragtig en die straatmusikante en skilders maak dit vreeslik interessant.
Die Sacre Coeur is ongelooflik. Vir die laaste 140 jaar (of so iets) word daar 24/7 gebid. Die kerk het my beindruk. Daarna is ons weer terug, maar het by die Place_du_Tertre eers gan sit en Crepes eet en bier drink. Alles is lekker duur daar, die pannekoek was een van die goedkoopste goed op die spyskaart, en behalwe water, die bier ook.
Na die ete het ons afgedrentel stasie toe, en langs die pad by 'n klein bakkery waar die varsgebakte franse borde in sulke mandjies staan, vor ons eers 'n lang franse brood gekoop. Dit is so vars en lekker, mens eet dit sommer so terwyl jy loop (sonder botter of iets).
Ons volgende bestemming was Cite vir die Sainte-Chapelle en dan die Louvre. Op pad Cite toe, stop die trein en so 'n kwaai omietjie klim op en jaag almal in frans af terwyl hy aanmekaar lang onverstaanbare sinne praat. Blykbaar is die Cite lyn net daar en dan gesluit, en ons moet 'n ander trein of bus vat. Nodeloos om te se is die busse so vol, dat ons na 2 pogings moed opgee en begin stap met tannie GPS. Dit is toe so 2km van Sainte-Chapelle af.
Die pad is toe baie interessant, maar na ons draaiery die oggend raak dit toe al laat en Thinus klap die sweep. Ook maar goed want toe ons by Sainte-Chapelle kom, is die tou baie lank. Na 'n uur of wat toe ons voor kom scan hul ons rugsak en sien daar is 'n knipmes in, en ons moet dit toe of afstaan of gaan ingee by 'n restaurant oorkant die straat. Thinus hardloop toe gou, en hulle maak die hekke so netjies agter hom toe. Ons was die heel laaste mense in die tou wat deurgelaat is! Sainte-Chapelle is net eenvoudig ongelooflik. Dit is wraggies naas die Michaelangelo-werke in Rome die mooiste kerkie waarin ek nog was.
Daarna het ons net gou kaas, brood en wyn verorber by die restaurant wat die knipmes opgepas het, en is toe Louvre toe. Dit was al laat, maar hulle het die vorige dag vir ons gese die Louvre bly tot 22:00 oop saans. Wat hulle toe nie gese^ het nie, is dat dit die winkels is, en nie die uitstallings nie. Dit het toe liggies begin reen, so ons is maar onder die grond in en het darem die piramide van onder beskou. Ongelukkig het ons niks anders gesien nie, daar is driedubbele rye sekuriteitswagte.
Ons was lekker moeg na die dag en moes toe nog die trein (45min) en bus (15min) terug ry hotel toe. Dit was 'n heerlike dag.
Na baie beplanning het ons besluit om eers Sacre Coeur toe te gaan. Teen hierdie tyd is ons die moltreine al gewoond en ten spyte daarvan dat ons 3x moet oorklim, kom ons maklik reg.
Reg by die stasie (Abesses) waar ons afklim, is die pragtigste kerkie - Église Saint-Jean-de-Montmartre. Ons is net van voor af beindruk oor die ongelooflike en ou geskiedenis van Europa. Die kerkie is nie eers iewers op die 'map' nie, maar as mens hom in SA kon sit, sou dit 'n ongelooflike besieningswaardigheid gewees het.
Ons is mal oor Montmarte. Daar is baie mense, maar die plek is pragtig en die straatmusikante en skilders maak dit vreeslik interessant.
Die Sacre Coeur is ongelooflik. Vir die laaste 140 jaar (of so iets) word daar 24/7 gebid. Die kerk het my beindruk. Daarna is ons weer terug, maar het by die Place_du_Tertre eers gan sit en Crepes eet en bier drink. Alles is lekker duur daar, die pannekoek was een van die goedkoopste goed op die spyskaart, en behalwe water, die bier ook.
Na die ete het ons afgedrentel stasie toe, en langs die pad by 'n klein bakkery waar die varsgebakte franse borde in sulke mandjies staan, vor ons eers 'n lang franse brood gekoop. Dit is so vars en lekker, mens eet dit sommer so terwyl jy loop (sonder botter of iets).
Ons volgende bestemming was Cite vir die Sainte-Chapelle en dan die Louvre. Op pad Cite toe, stop die trein en so 'n kwaai omietjie klim op en jaag almal in frans af terwyl hy aanmekaar lang onverstaanbare sinne praat. Blykbaar is die Cite lyn net daar en dan gesluit, en ons moet 'n ander trein of bus vat. Nodeloos om te se is die busse so vol, dat ons na 2 pogings moed opgee en begin stap met tannie GPS. Dit is toe so 2km van Sainte-Chapelle af.
Die pad is toe baie interessant, maar na ons draaiery die oggend raak dit toe al laat en Thinus klap die sweep. Ook maar goed want toe ons by Sainte-Chapelle kom, is die tou baie lank. Na 'n uur of wat toe ons voor kom scan hul ons rugsak en sien daar is 'n knipmes in, en ons moet dit toe of afstaan of gaan ingee by 'n restaurant oorkant die straat. Thinus hardloop toe gou, en hulle maak die hekke so netjies agter hom toe. Ons was die heel laaste mense in die tou wat deurgelaat is! Sainte-Chapelle is net eenvoudig ongelooflik. Dit is wraggies naas die Michaelangelo-werke in Rome die mooiste kerkie waarin ek nog was.
Daarna het ons net gou kaas, brood en wyn verorber by die restaurant wat die knipmes opgepas het, en is toe Louvre toe. Dit was al laat, maar hulle het die vorige dag vir ons gese die Louvre bly tot 22:00 oop saans. Wat hulle toe nie gese^ het nie, is dat dit die winkels is, en nie die uitstallings nie. Dit het toe liggies begin reen, so ons is maar onder die grond in en het darem die piramide van onder beskou. Ongelukkig het ons niks anders gesien nie, daar is driedubbele rye sekuriteitswagte.
Ons was lekker moeg na die dag en moes toe nog die trein (45min) en bus (15min) terug ry hotel toe. Dit was 'n heerlike dag.
Vrydag, 28 Oktober
Ons was heel dag by die konferensie en is die aand na die konferensie-ete in Parys. Dit is voorafgegaan met 'n bustoer van Parys. Dit was interessant, ons het 'n oulike toergids met die mooi franse naam Gabrielle gehad. Die guillotine het sy naam van 'n doktor met dieselfde van gekry. Hy het die koning oortuig dat die Guillotine 'n beter manier is om mense tereg te stel as om hulle koppe met 'n byl af te kap, hul te hang of hulle te quarter (waar hulle deur 4 perde in stukke geskeur is). Gedurende die Franse Rewolusie is meer as 1200 mense se koppe op die Place de la Concorde afgekap waarvan Marie Antoinette een was (gedurende die Reign_of_Terror).
Ons het ook verby die Ritz gery en was by die tonnel waar Diana dood is.
Die ete was lekker, maar die kos was nie baie besonders nie. Ons het eers 21:30 begin eet! Oorkant ons het 'n arme vegetarier van Boston gesit wat net veskillende weergawes van blare op sy bord gekry het.
Ons het baie laat eers by die hotel terug gekom, die busrit het nog meer as 'n uur geneem en ons het eers 00.01 weggetrek.
Ons het ook verby die Ritz gery en was by die tonnel waar Diana dood is.
Die ete was lekker, maar die kos was nie baie besonders nie. Ons het eers 21:30 begin eet! Oorkant ons het 'n arme vegetarier van Boston gesit wat net veskillende weergawes van blare op sy bord gekry het.
Ons het baie laat eers by die hotel terug gekom, die busrit het nog meer as 'n uur geneem en ons het eers 00.01 weggetrek.
Friday, October 28, 2011
Donderdag 27 Oktober
Konferenie konferensie konferensie
Mens moet seker werk ook. Dit het goed gegaan met Thinus se poster. Daar was nogal belangstelling. Ons het met 'n heel paar mense gesels, en gelukkig kon ek Carole Goble ontmoet, die kontakpersoon in Manchester wat op die Biodiversity Ontology werk. Het lekker met haar gesels en ons sal nou inskakel in haar netwerk.
Mens moet seker werk ook. Dit het goed gegaan met Thinus se poster. Daar was nogal belangstelling. Ons het met 'n heel paar mense gesels, en gelukkig kon ek Carole Goble ontmoet, die kontakpersoon in Manchester wat op die Biodiversity Ontology werk. Het lekker met haar gesels en ons sal nou inskakel in haar netwerk.
Thursday, October 27, 2011
Woensdag 26 Oktober
Die konferensie het vandag begin. Vroeg het ons by die hotel ontbyt geeet - gelukkig darem meer as net brood en konfyt. Die konferensieorganiseerders het busse van die hotel af gereel universiteit toe. Ons het toe gaan registreer en die program gekry. Die eesrte keynote was heel interessant.
Iewers deur die oggend het Sarel ons laat weet hy is in Parys en dat ons dalk kan ontmoet. Waao - wat is die kans dat ons saam hier is? Gelukkig werk die konferensie ook nog saam en is die middag se sessies hoofsaaklik spesiale sessies in ander areas en ons kon toe wegbreek na die oggendprogram.
Ons het gejaag terug hotel toe, alles neergegooi en is toe weer met die bus in stasie toe. Ongelukkig moes ons 'n ruk wag vir die volgende trein, maar Sarel is toe ook vertraag in sy vergadering. Ons reel toe om mekaar naby die Arc de Triomphe te kry. Ons moes nog 'n trein haal, maar ons het letterlik va die een in die ander een ingeklim en is toe by Arc so net voor 3. Dis nogal asemrowend om so uit die stasie uit te kom en die Arc in die sonlig voor joute sien!
Sarel is toe net aan die ander kant van die straat en net klaar met sy vergadering. Hy moes so 16:00 'n taxi lughawe toe kry. Ons kon to darem 'n glasie klink in Champs Elysees! Hoe spesiaal is dit nou nie! Gevoel of ons droom.
Na dit is ons om en om die Arc - ons het soveel fotos geneem - regte toeriste. Arc is regtig mooi.
Daarna is ons af in Champs. Die straat het soveel geskiedenis, en dit was nogal 'n storie om net geloop te kry tussen die massas en massas mense aan weerskante van die straat. Vandag is daar nie veel straatmusikante en skilders nie, dit is winkels en banke.
Aan die onderkant (of is dit nou die bokant?) by die Place de Concorde het ons ons verstom aan die Franse. Daar was 'n groot saamtrek om die terugkeer van die Franse rugbyspan te vier en daar was honderde mense met vlaggies wat gejuig het. Die Franse het net-net teen die Nieu Zeelanders die wereldbeker verloor, en hulle is maar baie suur oor die SA ref wat geblaas het.
Toe ons omdraai was die Eiffel al die tyd agter ons, en dit was skemer. Ons is toe langs di seine af tot by die Eiffel. Teen daardie tyd was ek lekker flou geloop maar dit was baie mooi. By die Eiffel het ons besluit om maar nie op te gaan nie, die toue was baie lank en ons het maar net fotos van alle hoeke geneem.
Ons het gedog ons kan daar iets eet, maar daar was nie restaurante naby die Eiffe nie, net op bote in die Seine en ons het toe maar die pad terug gevat stasie toe. Gelukkig het ons een van die ander lyne gekruis en kon ons toe trein ry terug Louvre se rigting toe. Die treinkaart was weereens nuttig. Daar het ons uitgeklim en eers iets geeet (ons sukkel maar met die Franse spyskaarte) voor ons terug is hotel toe. Thinus het so gesit en slaap op die trein, sy kop het gehag soos 'n petshop slang. Hy kon net nie sy oe oophou nie. Ons moes toe nog 'n rukkie wag vir die bus en was baie dankbaar vir die bed.
Iewers deur die oggend het Sarel ons laat weet hy is in Parys en dat ons dalk kan ontmoet. Waao - wat is die kans dat ons saam hier is? Gelukkig werk die konferensie ook nog saam en is die middag se sessies hoofsaaklik spesiale sessies in ander areas en ons kon toe wegbreek na die oggendprogram.
Ons het gejaag terug hotel toe, alles neergegooi en is toe weer met die bus in stasie toe. Ongelukkig moes ons 'n ruk wag vir die volgende trein, maar Sarel is toe ook vertraag in sy vergadering. Ons reel toe om mekaar naby die Arc de Triomphe te kry. Ons moes nog 'n trein haal, maar ons het letterlik va die een in die ander een ingeklim en is toe by Arc so net voor 3. Dis nogal asemrowend om so uit die stasie uit te kom en die Arc in die sonlig voor joute sien!
Sarel is toe net aan die ander kant van die straat en net klaar met sy vergadering. Hy moes so 16:00 'n taxi lughawe toe kry. Ons kon to darem 'n glasie klink in Champs Elysees! Hoe spesiaal is dit nou nie! Gevoel of ons droom.
Daarna is ons af in Champs. Die straat het soveel geskiedenis, en dit was nogal 'n storie om net geloop te kry tussen die massas en massas mense aan weerskante van die straat. Vandag is daar nie veel straatmusikante en skilders nie, dit is winkels en banke.
Aan die onderkant (of is dit nou die bokant?) by die Place de Concorde het ons ons verstom aan die Franse. Daar was 'n groot saamtrek om die terugkeer van die Franse rugbyspan te vier en daar was honderde mense met vlaggies wat gejuig het. Die Franse het net-net teen die Nieu Zeelanders die wereldbeker verloor, en hulle is maar baie suur oor die SA ref wat geblaas het.
Toe ons omdraai was die Eiffel al die tyd agter ons, en dit was skemer. Ons is toe langs di seine af tot by die Eiffel. Teen daardie tyd was ek lekker flou geloop maar dit was baie mooi. By die Eiffel het ons besluit om maar nie op te gaan nie, die toue was baie lank en ons het maar net fotos van alle hoeke geneem.
Ons het gedog ons kan daar iets eet, maar daar was nie restaurante naby die Eiffe nie, net op bote in die Seine en ons het toe maar die pad terug gevat stasie toe. Gelukkig het ons een van die ander lyne gekruis en kon ons toe trein ry terug Louvre se rigting toe. Die treinkaart was weereens nuttig. Daar het ons uitgeklim en eers iets geeet (ons sukkel maar met die Franse spyskaarte) voor ons terug is hotel toe. Thinus het so gesit en slaap op die trein, sy kop het gehag soos 'n petshop slang. Hy kon net nie sy oe oophou nie. Ons moes toe nog 'n rukkie wag vir die bus en was baie dankbaar vir die bed.
Die wegtrek: 24-25 Oktober 2011
Maandag. Na die kinders weg is skool toe, en Aurona jr vir Thinus by die werk gaan aflaai het, pak Aurona die laaste goed en reel dat al die monde kos kry in ons afwesigheid. Die plan is dat ons mekaar 1uur in Hatfield kry en dan vandaar met die Gautrein na die lughawe. Gelukkig het alles vlot verloop. Aurona moes net haar program met 'n uur vervroeg om nog 'n kredietkaart by die bank te kry. Sy het dit gelukkig gemaak. Thinus het nog vraestelle gemerk, vrae vertaal, boeke ingegee ens.
Die Gautrein het goed gewerk en ons was heeltemal betyds op die lughawe - 'n rare gebeurtenis.
Ons aanvanklike plekke op die vliegtuig was heel agter langs die toilette. Thinus het sy beste charm gebruik en eers probeer om ons in besigheidsklas te kry. Toe dit nie werk nie het hy as tweede prys twee sitplekke langs die venster tweede ry van voor in die Airbus 800 gekry, met een van die drie sitplekke oop.
Dinsdag: Vieruur die oggend voer die Duitsers ons ontbyt. Twee ure op Frankfurt voor ons vertrek na Parys. In Parys hoor ons dis nog twee ure na die hotel. Dis twee treine en 'n bus tot by die hotel ongeveer 70 km van die lughawe en 40 km suid van Parys.
Ons eerste indruk van Parys is vaal, mistig, nat, koud en donker. Gelukkig het die son later opgekom en die wolke weggetrek, en het ons 'n lieflike dag.
Ons was ongeveer 11 uur by die hotel in ons kamer. Ons het net gestort voot ons terug is Parys toe. Die stasiemannetjie en met sy gebroke Engels en ons ontbrekende Frans oortuig ons toe om twee weekkaartjies vir die treine en busse te koop. Dit het al baie handig ingekom. Ons besluit om eerste die Notre Dame te besoek. Gelukkig het ons 'n GPS by ons, en 'n toeristekaart sonder straatname - ga, na baie kilometers te voet en die derde probeerslag kom ons by die regte Notre Dame uit! Nou weet ons ook hoe werk die GPS as mens loop!
Ons het toe ons eerste ete op Franse bodem gehad. Die voorgereg was voortreflik, maar die hoofgereg baie gewoon. Dis ongelooflik hoeveel tafeltjies die restaurante inpak in die kleinste spasie in. Terwyl ons daar was, sak 'n vreeslike donderbui uit. Ons konnie glo hoeveel emmers water uit die lug val nie. Dit was in 'n oogwink verby en toe ons klaar geeet het, was die strate pragtig.
Na die ete was ons flou en het ons weer die trein gepak terug hotel toe. Die treine raak nou al tweede natuur. Die pad is nogal lank terug as mens moeg is. Na die trein moet ons nog bus ry ook voor ons by die hotel kan uitkom. Dit was 'n lang dag en ons het dankbaar gaan slaap!
Die Gautrein het goed gewerk en ons was heeltemal betyds op die lughawe - 'n rare gebeurtenis.
 |
| In die Gautrein |
Ons aanvanklike plekke op die vliegtuig was heel agter langs die toilette. Thinus het sy beste charm gebruik en eers probeer om ons in besigheidsklas te kry. Toe dit nie werk nie het hy as tweede prys twee sitplekke langs die venster tweede ry van voor in die Airbus 800 gekry, met een van die drie sitplekke oop.
Dinsdag: Vieruur die oggend voer die Duitsers ons ontbyt. Twee ure op Frankfurt voor ons vertrek na Parys. In Parys hoor ons dis nog twee ure na die hotel. Dis twee treine en 'n bus tot by die hotel ongeveer 70 km van die lughawe en 40 km suid van Parys.
 |
| Ons Lufthansa Airbus 300 380 |
Ons eerste indruk van Parys is vaal, mistig, nat, koud en donker. Gelukkig het die son later opgekom en die wolke weggetrek, en het ons 'n lieflike dag.
 |
| By die bushalte |
Ons het toe ons eerste ete op Franse bodem gehad. Die voorgereg was voortreflik, maar die hoofgereg baie gewoon. Dis ongelooflik hoeveel tafeltjies die restaurante inpak in die kleinste spasie in. Terwyl ons daar was, sak 'n vreeslike donderbui uit. Ons konnie glo hoeveel emmers water uit die lug val nie. Dit was in 'n oogwink verby en toe ons klaar geeet het, was die strate pragtig.
Na die ete was ons flou en het ons weer die trein gepak terug hotel toe. Die treine raak nou al tweede natuur. Die pad is nogal lank terug as mens moeg is. Na die trein moet ons nog bus ry ook voor ons by die hotel kan uitkom. Dit was 'n lang dag en ons het dankbaar gaan slaap!
Subscribe to:
Posts (Atom)